మరచిపోయిన సామ్రాజ్యాలకు
చిరిగిపోయిన జండా చిహ్నం
మాయమైన మహాసముద్రాలను
మరుభూమి లోని అడుగుజాడ స్మరిస్తుంది
శిధిలమైన నగరాన్ని సూచిస్తుంది
శిలా శాసనం మౌనం గా
ఇంద్రధనుస్సును పీల్చే ఇవాళ్టి మన నేత్రం
సాంద్ర తమస్సు పీల్చే రేపటి మిణుగురు పురుగు
కర్పూర ధూమ ధూపం లాంటి
కాలం కాలుతూనే ఉంటుంది
ఎక్కడో ఎవ్వడో పాడిన పాట
ఎప్పుడో ఎందుకో నవ్వే పాప
బాంబుల వర్షాలు వెలిసి పోయాక
బాకుల నాట్యాలు అలసిపోయాక
గడ్డిపువ్వులు హేళన గా నవ్వుతాయి
గాలి జాలిగా నిస్వసిస్తుంది
ఖడ్గాన్ని రద్దు చేస్తుంది ఖడ్గం
సైన్యాన్ని తినేస్తుంది సైన్యం
పొలంలో హలంతో రైతు
నిలుస్తాడివాళా ,రేపూ .
ఈ కవిత, శ్రీ శ్రీ గారు రాసినది .
No comments:
Post a Comment